Een jaar later, hoe gaat het nu?!

Een jaar later, vorig jaar kreeg ik op deze dag te maken met een onverwachte break-up waarover ik jullie heb verteld. Vandaag zijn we een jaar later, hoe gaat het nu met mij?

Om te beginnen, hoe gaat het? Daar kan ik op antwoorden goed. Beter dan ik had verwacht eigenlijk, ik heb heel lang nodig gehad om dingen uit mijn systeem te krijgen en nog heb ik soms wel iets wat door mijn hoofd schiet. Soms kan ik nog vooral boos worden, maar dat duurt maar even gelukkig. Ik voel me rustiger, ik heb bepaalde zorgen niet meer en ik voel me gewoon vrijer op dit moment en ik moet zeggen dat voelt echt heel fijn als ik terug kijk naar hoe ik vooral de laatste jaren geleefd heb is er zeker wel een duidelijk verschil en dan misschien niet voor het zicht, maar zeker in mijn hoofd.

Ik was heel bang dat ik het financiele plaatje niet rond zou krijgen, maar ook dat is me tot nu toe gelukt. Dankzij de hulp op het werk waarbij ik in het begin gelijk mijn nodige uren te pakken kon krijgen en ik dankzij de huurtoeslag en zorgtoeslag gewoon hier kan blijven wonen. Nu met mijn vaste 20 uur contract heb ik ook daar veel meer rust in gekregen en natuurlijk moet ik opletten met wat ik uitgeef, maar ik kan wonen en eten en dat is het belangrijkst.

De liefde, ja die zag ik natuurlijk totaal niet aankomen zo snel, maar ik ben heel gelukkig met mijn nieuwe liefde wat in augustus officieel werd. Wat een verschil met J. in alles, met hem ga ik zo anders door het leven en dat is een hele verademing. De liefde, het vertrouwen in elkaar, de toekomstplannen, de steun het klopt allemaal gewoon en dat is fijn.

Met de katten gaat het ook goed, ze waren in het begin natuurlijk erg van slag, want ja hun baasje kwam niet meer thuis, maar ze hebben mij heel veel steun gegeven, ik denk dat ik het mede zonder hun ook niet zo had getrokken, ze wisten precies wanneer ze wel en niet bij me moesten komen en dat is echt een fijne ervaring geweest en als ik nu zie hoe ze aan J. gewend zijn en hoe goed dat eigenlijk gaat ben ik daar alleen maar heel erg blij mee

Ook mijn ouders zijn inmiddels aan het idee gewend en ook aan J. Ze hebben natuurlijk al die tijd voor me klaar gestaan en me geholpen waar ik het nodig had en dat blijven ze doen uiteraard. Ook zonder hun hulp had ik het niet zover geschopt denk ik.

Al met al gaat het goed, er zijn nog wat dingen waaraan ik zeker moet en wil werken, maar dat is voor de toekomst en die zie ik samen met J. en met de kattenmaatjes zeker goed komen. We hebben mooie plannen en dromen die we zeker gaan waarmaken als het aan ons ligt. Ik voel me meer zelfstandig en trots op mezelf dat ik het zover heb geschopt en op eigen benen kan staan na al die jaren!

Dit hoofdstuk zal voor altijd nu sluiten en het boek heb ik dicht gedaan. Heb ik nog contact met M? Heel af en toe als er nog iets van post of bepaalde financieen geregeld moeten woden, maar naast dat eigenlijk niet en ik moet zeggen dat het goed zo is anders blijf ik hangen en dat is niet de bedoeling. Ik moet door en daarbij heb ik nu weer een hele fijn toekomstbeeld voor ogen.

Liefs
Patricia